Lucky Beans?

Via de rivieren in de binnenlanden van Noordelijk Latijns Amerika drijven de zaden van de Entada Gigas, beter bekend als lucky beans op de oceaanstromingen mee naar onder andere Curaçao en Aruba.  Als je geluk hebt vind je er eentje, aangespoeld op het strand tussen het zeewier, lege plastic flesjes en verloren schoenen. Vijf keer had ik het geluk dat mijn oog op het donkerbruine boontje viel en ik deze als een schat mee naar huis kon nemen, zo blij als een klein kind.

De boontjes lagen te pronken in de kast en wij gingen gewoon verder met ademhalen. Maar de laatste tijd ging dat met horten en stoten; de auto stopte ermee, de tweede auto vertoonde ook allerhande problemen, regelmatig belandde serviesgoed niet in de kast maar op de grond en als uitsmijter werd R. van zijn fiets gereden door een hobby vliegtuigspotter die duidelijk niet op het verkeer op de grond aan het letten was.

Toen ik maandagochtend met een knallende uitlaat en een dikke rookpluim mijn weg over het eiland vervolgde attendeerde S. mij op het feit dat haar vriendin A. ook lucky beans spaarde en ook altijd pech had. En inderdaad, de pech waar A. regelmatig mee te kampen heeft was niet alleen op Curaçao bekend, maar ook op Aruba.

Als ik bereid ben te geloven in de kracht van geluk van de lucky beans ben ik ook bereid te geloven in het ongeluk. Mijn lucky beans liggen nu buiten het huis te wachten tot we weer gaan wandelen aan de Noordkust. Dan geef ik ze terug aan waar ze vandaan komen, hopend op meer geluk.

Wie weet heeft  A. het geluk dat zij ze vindt op Curaçao.

Dampende drip-systemen

Aruba, ooit geboren uit een vulkaanuitbarsting met een bodem van koraal  is het grootste deel van het jaar kaal. Alleen tijdens het regenseizoen van oktober tot februari regent het vaak en lang genoeg voor de planten, cactussen en bomen om het eiland een groene kleur en frisse geur te geven. De rest van het jaar teert de vegetatie op haar reserves en een af en toe voorbij trekkend verfrissend buitje. Grondwater is een fenomeen wat op Aruba nauwelijks voorkomt.

Maar hoe kan het dan dat de tuinen er zo weelderig uitzien en de palmbomen en bougainville elk jaar weer groter worden? Dat komt door uitgekiende, moderne drip-systemen. Op Curaçao hadden wij óók zo’n systeem. Een deepwell vol helder grondwater waar we ook het zwembad mee vulden, zorgde voor een prachtig groen grasveld en een tuin wat de vergelijking met de ongerepte jungle goed kon doorstaan. Maar hier op Aruba hebben we geen grondwater en is het drip-systeem daarom aangesloten op de put. De beerput wel te verstaan.

Nadat het regenseizoen is afgelopen is het ook gedaan met de frisse lucht. Stuk voor stuk slaan de drip-systemen ’s nachts aan en variërend van de grootte van de tuin werken zij hun programma’s om de planten te bewateren in korte of veel langere tijd af.

Er hangt op Aruba geen zoete ochtenddauw over het eiland, die uitnodigt om in je tropische tuin een heerlijk ontbijt te nuttigen. Nee, we sluiten de ramen en deuren en drinken onze koffie voor het raam, kijkend naar onze prachtige tropische tuinen. 

De nieuwe gordijnen zijn gearriveerd!

Alles OK!

Koffieleuten

Koffie, met een consumptie die hoger ligt dan het Nederlandse gemiddelde van 3.2 kopjes per dag is het voor mij naast zuurstof een tweede eerste levensbehoefte. Wist ik in Nederland mijn adresjes wel te vinden, als nieuwkomer op Curacao moest ik op zoek naar de beste plaatsen om mijn dorst te lessen.

En hoe vind je die adressen dan? Door gewoon na een uur intensief sporten samen met drie andere koffieleuten de horecagelegenheden op het eiland bezoeken! Is ook meteen een soort van cooling down. Na een aantal maanden hadden wij onze favoriete plekken gebaseerd op smaak, menukaart, entourage, winkels in de omgeving en de afstand naar school bepaald. Het was genieten, elke dinsdag weer.

En toen verhuisden we naar Aruba! Met wie moest ik nu op dinsdag na het sporten op zoek gaan naar de beste koffieadressen? Met wie kon ik hier de ervaringen delen?

Het antwoord bleek heel eenvoudig: het is op Aruba helemaal niet nodig om op zoek te gaan naar het beste koffie-adres. Parkeer je auto bij het Renaissance Hotel en kies linksaf voor Starbucks mét WiFi en rechtsaf voor Starbucks zónder Wifi.

Gezichtsbedrog

De hele week is het slecht weer, de regen zet regelmatig de straten onder water en de frisse wind blijft maar waaien. Voor het eerst in ruim twee jaar kruip ik ’s avonds tegen mijn man op de bank met wollen sokken aan mijn voeten en warme chocolademelk binnen handbereik.

Na een avond vol beelden van kou en sneeuw uit Nederland stap ik ’s ochtends met mijn blote voeten op de koude tegelvloer. Slaapdronken zoek ik mijn weg naar de badkamer. Terwijl ik de enige kraan, de koude kraan, opendraai kijk ik naar buiten.

“SNEEUW!!” registreert mijn brein verheugd! De daken zijn wit, de grond is wit, overal waar ik kijk is wit!!

Maar nadat ik constateer dat ik hier helemaal geen winterkleding heb en de slaap nog eens goed uit mijn ogen wrijf zie ik pas goed wat ik zag: de witte dakplaten op de huizen, het witte grind in de tuinen en de gestapelde keien in de voortuin.

Met een kleine snik van heimwee besef ik, it’s just another day in paradise!



Slapen op de grond

Een warme natte zondag in november, terwijl we in de auto naar Savaneta rijden komen we langs een slecht onderhouden huis. De eens frisse en felle kleuren op de muren vallen in grote blaren op de grond, hoopjes schilfers achterlatend langs de randen van het huis. Versleten en verschoten gordijnen wapperen door de open ramen. Hier en daar is een raam gebroken en steekt het glas uit de verotte kozijnen. Het is er stil.

Buiten op de nat geregende grond ligt een man op zijn rug, zijn armen langs zijn lijf. Kippen scharrelen om hem heen, een zwerfhond snuffelt aan zijn hemd. Natuurlijk weten we dat het in de Caribbean heel normaal is om op de grond te slapen, het is immers ook de plek waar al het nieuwe leven geboren wordt en waar mensen uiteindelijk ook sterven. Een grotere binding kun je niet hebben met de grond waar je op leeft. Maar op de doorweekte grond gaan liggen terwijl een nieuwe regenbui zich al aankondigt?

We keren de auto en rijden terug. R. houdt vol dat de man ligt te slapen. Ooit sprak hij eens een vrouw aan die in een waterplas haar middagdutje deed waarna hij door haar werd weggejaagd omdat hij stoorde in mooie dromen. Maar ondanks dat vertrouw ik het niet en vraag R. te kijken of alles in orde is.

Mijn bezorgdheid wekt in eerste instantie niet de man, maar wel zijn vrouw die wild pratend en gebarend het huis uit stormt. Zeker de man zit in de problemen en in hoge nood, veroorzaakt door een glas of wat te veel. Maar zijn grootste probleem op dat moment is zijn vrouw die hem scheldend en tierend met woeste gebaren het huis weer injaagt en zo een einde maakt aan zijn mooie dromen.

Voortaan behandelen wij slapende mensen op de grond net zoals slapende honden; we maken ze vooral niet meer wakker!