Lucky Beans?

Via de rivieren in de binnenlanden van Noordelijk Latijns Amerika drijven de zaden van de Entada Gigas, beter bekend als lucky beans op de oceaanstromingen mee naar onder andere Curaçao en Aruba.  Als je geluk hebt vind je er eentje, aangespoeld op het strand tussen het zeewier, lege plastic flesjes en verloren schoenen. Vijf keer had ik het geluk dat mijn oog op het donkerbruine boontje viel en ik deze als een schat mee naar huis kon nemen, zo blij als een klein kind.

De boontjes lagen te pronken in de kast en wij gingen gewoon verder met ademhalen. Maar de laatste tijd ging dat met horten en stoten; de auto stopte ermee, de tweede auto vertoonde ook allerhande problemen, regelmatig belandde serviesgoed niet in de kast maar op de grond en als uitsmijter werd R. van zijn fiets gereden door een hobby vliegtuigspotter die duidelijk niet op het verkeer op de grond aan het letten was.

Toen ik maandagochtend met een knallende uitlaat en een dikke rookpluim mijn weg over het eiland vervolgde attendeerde S. mij op het feit dat haar vriendin A. ook lucky beans spaarde en ook altijd pech had. En inderdaad, de pech waar A. regelmatig mee te kampen heeft was niet alleen op Curaçao bekend, maar ook op Aruba.

Als ik bereid ben te geloven in de kracht van geluk van de lucky beans ben ik ook bereid te geloven in het ongeluk. Mijn lucky beans liggen nu buiten het huis te wachten tot we weer gaan wandelen aan de Noordkust. Dan geef ik ze terug aan waar ze vandaan komen, hopend op meer geluk.

Wie weet heeft  A. het geluk dat zij ze vindt op Curaçao.