Zaterdag 14 mei, na een ochtend hard thuiswerken is het tijd voor ontspanning op het strand. En omdat de keuken weer glimmend blinkt in de middagzon gaan we Hollandsche patat en frikadellen halen bij snackbar de Piraat om die vervolgens op het strand van Eagle Beach op te eten.
Terwijl we heerlijk in het water dobberen en Coco woest kuilen aan het graven is zien we vanuit onze ooghoeken een personeelslid van restaurant Passions on the beach met een klein zwart bundeltje naar onze strandbedjes lopen. Terwijl wij hem duidelijk proberen te maken dat dit zwarte bolletje niet onze hond is, zet hij het beestje bij ons neer en loopt snel weg. Coco en het zwarte hondje vermaken zich prima met elkaar en de hondenbrokjes zijn in no-time verdwenen in beide hondenbuiken.
Met het kleine hondje loop ik even later naar het restaurant. De jongen die haar bij ons zette is inmiddels verdwenen. Een collega verteld me dat de baas opdracht had gegeven het kleine hondje ergens anders op het strand te dumpen. Kleine hondjes zijn namelijk schadelijk voor de klandizie.
Wat nu te doen? We gaan de mogelijke opties na, maar achterlaten op het strand waardoor ze ongetwijfeld weer terugloopt naar het restaurant en dan waarschijnlijk niet zo "liefdevol" bij een ander strandbedje wordt gezet vinden wij geen optie.
Na gekomen te zijn met 1 hond gaan we dus met 2 weer naar huis. Inmiddels luistert ze naar de naam Macy, kent ze het commando "zit", kunnen er geen kleine Macy's meer komen, is ze zindelijk, heeft ze al 2 kiezen en 1 tand verloren tijdens het stoeien met Coco en heeft ze 's nachts haar weg naar onze slaapkamer gevonden, de roedel moet tenslotte compleet blijven en alleen beneden is maar beneden alleen.
We hebben dagenlang getwijfeld maar besloten dat er niemand is die zo goed voor Macy kan zorgen als dat wij dat doen. Dus over 2 jaar komt er nóg een hondje mee naar Nederland. Maar gelukkig geen ezel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten