Naar de kapper

Toen ik die ochtend wakker werd en met een slaperig hoofd in de spiegel keek sloeg de schrik me om het hart. Mijn hersenen gingen spontaan in een hogere versnelling: hoe lang was het ook alweer geleden? Ga ik binnenkort naar Nederland? Curaçao? Of desnoods verder naar Aruba? De antwoorden kwamen bijna even snel: “4 maanden, nee, nee en nee”. Ik kon er nu niet meer onderuit, wat ik al zo lang aan het uitstellen en camoufleren was moest ik nu echt onder ogen komen: de grijze uitgroei in mijn haar was langer dan de andere kleur, ik moest direct op zoek naar een kapper.

In Winkel ging ik naar Tess, in Willemstad naar Yvonne, in Oranjestad naar Inge. M’n haar zat goed, de gesprekjes waren gezellig, de koffie was lekker en de prijs was okay.

Op Sint Maarten had ik het al geprobeerd bij Yris, een aardige dame aanbevolen daar mijn juf Frans. Er was helaas geen koffie die dag. Maar ondanks dat was het er reuze gezellig die twee uur dat ik met de verf in mijn haar heb zitten wachten met een stapel Spaanse tijdschriften. Knippen en föhnen gingen razendsnel, misschien om te maskeren dat de kleur toch erg naar oranje neigde. De prijs viel voor het resultaat behoorlijk tegen. Mijn juf Frans zei toen ze me zag, dat ik ook mijn eigen haarverf mee had moeten nemen.

De volgende kapper die ik ging uitproberen was die van de Xpert Hairsalon. Het taalprobleem met de Tunesische kapper was best groot, maar zijn collega vertaalde mijn wensen rap en ik moet toegeven dat mijn haar fantastisch zat. Al weet mijn man tot op de dag van vandaag niet hoeveel ik nou precies moest betalen.

Daarna kwam Philipe van de Carita kapsalon. Waar het me opviel dat het sociale gebeuren misschien nog wel belangrijker is dan het knippen zelf. Als ik na een uur wachten, het continu moeten afpoeieren van de dame die me achtereenvolgens highlights, massages, een manicure, desnoods een pedicure probeert te verkopen, nóg geen schaar heb gezien word ik toch best ongeduldig. Met het resultaat was ik tevreden. Mijn thuisfront niet. Ze hadden inmiddels vreselijke honger gekregen omdat ik gezegd had binnen twee uur wel weer thuis te zijn met lekkere broodjes.

Gelukkig zie ik naar de kapper gaan in het buitenland als een spannend avontuur en heb ik er geen moeite mee mijn hoofd in een veel te lage wasbak op een Grieks eiland te leggen. Dus op zoek naar de volgende. Dat was op aanraden van een moeder van school eentje aan de Franse kant van het eiland: Amber in Baie Nettle (tevens vestigingen in Maho en Baie Orientale).

Wat een openbaring! Binnen een uur was ik klaar: geknipt en gekleurd. Geen gedoe met “of ik niet mijn nagels wilde laten lakken nu je toch een half uur moet wachten”of “zal ik je voeten even masseren nu je hier toch zit”. Ik kreeg waar ik voor kwam voor een normale prijs.

Nadeel is dat mijn zoektocht naar de beste kapper van Sint Maarten hiermee tot een eind is gekomen. Snel verzinnen waar ik nu dan naar op zoek ga.