Iris doet mee met de CIA triatlon

Als mijn dochter die middag thuiskomt met de mededeling dat ze mee wil doen met de school triatlon neem ik haar voornemen met een korreltje zout. Ook al zwemt ze twee keer per week met het school zwemteam, een triatlon is natuurlijk heel andere koek. Fietsen en hardlopen zijn activiteiten die we hier nauwelijks doen.

En inderdaad, een paar dagen later heeft ze haar plan om duidelijke 11-jarige redenen al laten varen. Maar om het 3 dagen voor het evenement toch weer op te pakken. Er moet geoefend worden met schakelen op de fiets en ze wil hardlopen op de band in de sportschool. Met aandacht zoekt ze de juiste sportkleding uit en bereidt ze zich perfect voor.

Onder het motto “als ik nooit meedoe weet ik ook niet of ik het kan” verschijnt ze aan de start. En ze kan het! Ze eindigt op een prachtige vijfde plaats met zelfs een snellere tijd dat een aantal oudere leerlingen. Ze is trots op zichzelf en wij op haar. Het hele weekend horen we “als ik nooit had meegedaan had ik ook nooit geweten dat ik het kon”. Precies. 

Social media, update

Het is alweer ruim een week geleden dat ik mijn Facebook account verwijderde. Van verschillende kanten kreeg ik de vraag of ik misschien depressief was en of het wel goed met me ging.

Ja hoor, het gaat prima met mij. Gisteren terwijl ik mijn Ipad opstartte las ik toevallig de Facebook pagina van manlief. Ik kon het niet laten om even snel door de berichten te scrollen. Maar de conclusie dat ik de juiste keuze had gemaakt kwam al heel snel. 

Ik kan het iedereen aanraden.

Social Media

De afgelopen weken zag ik regelmatig filmpjes en foto’s voorbij komen op mijn Facebook pagina over de negatieve effecten van social media. Filmpjes van mensen die volkomen langs elkaar heen leven, foto’s van de gevolgen van het gebruik van social media tijdens bijvoorbeeld het autorijden. Ik kon mezelf niet in alles herkennen. Wel in het feit dat ook ik mijn Facebook pagina voor het slapen gaan nog even checkte en ook mijn telefoon als die het Facebook signaal gaf.

Toen ik die ochtend met de beste bedoeling reageerde op een post van iemand die tips vroeg hoe ze aan een baan kon komen en ik daar een vervelende opmerking over terug kreeg was voor mij de grens bereikt. Ik had geen zin meer in deze manier van social media.

Ik vind het leuk foto’s te delen met mijn thuisfront. Helemaal omdat we in het buitenland wonen en we op deze manier familie en vrienden kunnen laten zien hoe het met ons gaat. Ik weet dat ik daar een risico mee neem. Hoe goed je je privacy ook afschermt: social media is bedoeld om je leven te delen met de wereld. En omdat ik het gevoel heb die privacy steeds meer kwijt te raken zag ik maar één optie: stoppen met Facebook!

Degenen die er écht toe doen in mijn leven weten me ook te vinden via e-mail of telefoon. Op die manier is er ruimte voor meer menselijk contact. Dus niet achteloos de like knop indrukken, geen copy paste van een leuk plaatje op de tijdlijn van iemand die jarig is, geen pagina’s delen van mensen die in jouw ogen iets vreselijks gedaan hebben en niet zomaar een reactie plaatsen zonder eerst na te denken.

De wereld is al vol genoeg met ellende. Ik weet van mezelf dat ik erg gevoelig ben voor negatieve berichten. Stoppen met Facebook beschermt mij nu in ieder geval een deel. Ik heb nu meer tijd over om op zoek te gaan naar leuke en positieve berichten. En het voordeel is dat ik de negatieve reacties die sommige mensen ongetwijfeld zullen hebben nu niet hoef te lezen.

Naar de kapper

Toen ik die ochtend wakker werd en met een slaperig hoofd in de spiegel keek sloeg de schrik me om het hart. Mijn hersenen gingen spontaan in een hogere versnelling: hoe lang was het ook alweer geleden? Ga ik binnenkort naar Nederland? Curaçao? Of desnoods verder naar Aruba? De antwoorden kwamen bijna even snel: “4 maanden, nee, nee en nee”. Ik kon er nu niet meer onderuit, wat ik al zo lang aan het uitstellen en camoufleren was moest ik nu echt onder ogen komen: de grijze uitgroei in mijn haar was langer dan de andere kleur, ik moest direct op zoek naar een kapper.

In Winkel ging ik naar Tess, in Willemstad naar Yvonne, in Oranjestad naar Inge. M’n haar zat goed, de gesprekjes waren gezellig, de koffie was lekker en de prijs was okay.

Op Sint Maarten had ik het al geprobeerd bij Yris, een aardige dame aanbevolen daar mijn juf Frans. Er was helaas geen koffie die dag. Maar ondanks dat was het er reuze gezellig die twee uur dat ik met de verf in mijn haar heb zitten wachten met een stapel Spaanse tijdschriften. Knippen en föhnen gingen razendsnel, misschien om te maskeren dat de kleur toch erg naar oranje neigde. De prijs viel voor het resultaat behoorlijk tegen. Mijn juf Frans zei toen ze me zag, dat ik ook mijn eigen haarverf mee had moeten nemen.

De volgende kapper die ik ging uitproberen was die van de Xpert Hairsalon. Het taalprobleem met de Tunesische kapper was best groot, maar zijn collega vertaalde mijn wensen rap en ik moet toegeven dat mijn haar fantastisch zat. Al weet mijn man tot op de dag van vandaag niet hoeveel ik nou precies moest betalen.

Daarna kwam Philipe van de Carita kapsalon. Waar het me opviel dat het sociale gebeuren misschien nog wel belangrijker is dan het knippen zelf. Als ik na een uur wachten, het continu moeten afpoeieren van de dame die me achtereenvolgens highlights, massages, een manicure, desnoods een pedicure probeert te verkopen, nóg geen schaar heb gezien word ik toch best ongeduldig. Met het resultaat was ik tevreden. Mijn thuisfront niet. Ze hadden inmiddels vreselijke honger gekregen omdat ik gezegd had binnen twee uur wel weer thuis te zijn met lekkere broodjes.

Gelukkig zie ik naar de kapper gaan in het buitenland als een spannend avontuur en heb ik er geen moeite mee mijn hoofd in een veel te lage wasbak op een Grieks eiland te leggen. Dus op zoek naar de volgende. Dat was op aanraden van een moeder van school eentje aan de Franse kant van het eiland: Amber in Baie Nettle (tevens vestigingen in Maho en Baie Orientale).

Wat een openbaring! Binnen een uur was ik klaar: geknipt en gekleurd. Geen gedoe met “of ik niet mijn nagels wilde laten lakken nu je toch een half uur moet wachten”of “zal ik je voeten even masseren nu je hier toch zit”. Ik kreeg waar ik voor kwam voor een normale prijs.

Nadeel is dat mijn zoektocht naar de beste kapper van Sint Maarten hiermee tot een eind is gekomen. Snel verzinnen waar ik nu dan naar op zoek ga.