Het is heel raar, maar het lijkt alsof mijn beheersing van de Nederlandse taal, na bijna 2 jaar niet in Nederland te zijn, ineens een stuk slechter is. Als ik Nederlandse televisie kijk en de mensen praten te snel of met een accent, dan kan ik écht niet volgen waar het over gaat. Praten mensen een beetje binnensmonds dan staat de volumeknop vol aan en nog moet ik Ronald vragen of hij soms weet waar het over gaat.
Maar het is nu niet zo dat we vloeiend Papiamentu praten laat staan kunnen lezen of überhaupt verstaan. Het Curaçaose Papiamentu lijkt heel anders te klinken dan het Arubaanse, en schrijven gaat sowieso volgens hele andere regels. Dus met die taal hebben we het laatste halfjaar ook geen progressie gemaakt.
Engels, dat spreken we wel meer omdat men ons hier vaak aanziet voor toeristen. Maar meestal komen we er dan na 10 minuten achter dat we allemaal Nederlands spreken en schakelen we weer om.
Dus we doen van alles een beetje en zijn ondertussen heel blij met de spellingscontrole op de pc. Want niet alleen de gesproken taal klinkt mij lately inheems in de oren, ook de geschreven taal moet er aan geloven. De laatste tijd ligt het Groene Boekje standaard naast mijn computer. De d's en de t's gok ik, maar de rest van de woorden schrijf ik dan in ieder geval wel foutloos op.
En Iris? Die laten we naast Disney Channel voor haar Engels nu ook wat vaker naar BVN (Beste van Vlaanderen en Nederland) kijken. Daar zijn nu echter zo vaak Vlaamse series te zien dat zij met een zachte G begint te praten!
